Wat is MiFID?
MiFID staat voor Markets in Financial Instruments Directive. De richtlijn uit 2007 was onder meer bedoeld om de transparantie en klantgerichtheid bij de verkoop van beleggingsproducten te verbeteren, maar loste de verwachtingen niet volledig in. Daarom is er sinds 2018 MiFID 2, een nieuwe richtlijn met uitgebreidere maatregelen.
Wat zijn de gevolgen voor mij?
De meeste maatregelen zullen nauwelijks directe gevolgen hebben voor particuliere cliënten. MiFID 2 zal wel aan sommige cliënten een gevoel kunnen geven van beperkingen en inmenging in privé-zaken. De uiteindelijke verwachtingen van de regelgevers zijn samen te vatten in drie elementen: meer transparantie, geen belangenconflict en meer traceerbaarheid.
Meer transparantie?
MiFID 2 verplicht elke bank om aan te tonen dat ze klantgericht handelt vanaf het moment dat ze een aanbeveling doet of een product voorstelt. Je mag dus geen product meer voorstellen of aanbieden zonder je ervan te vergewissen dat de cliënt het product kan begrijpen, dat hij in een doelgroep past waarvoor het product werd bestemd, dat hij de middelen heeft om eventuele verliezen gelinkt aan het product te kunnen opvangen, enz. En het is de bank, niet de cliënt, die de verantwoordelijkheid draagt om dat te bewijzen.
Uiteraard kan je dit pas goed doen als de bank over de juiste informatie beschikt over de cliënt. Op dit gebied heeft Deutsche Bank in het verleden al stappen ondernomen. Het Financial ID is erop gericht om exact aan te sluiten bij de verwachtingen van de cliënt en is gepersonaliseerd zodat op geen enkel moment een cliënt een portefeuille aanhoudt waarin de verliezen groter kunnen zijn dan die aankan of bereid was te verliezen.
Er komt ook volledige duidelijkheid en transparantie over de kosten van een product. Deutsche Bank vindt dat een goede zaak. Als alle spelers op de markt 100% transparant zijn over de kosten, zal de cliënt ook echt kunnen vergelijken. Deutsche Bank investeerde massaal in technische infrastructuur om aan alle transparantie-eisen te voldoen en ons aanbod zo breed mogelijk te houden. Een investering die, voor alle duidelijkheid, niet aan de cliënten wordt doorgerekend.
Geen belangenconflict?
Als bank moet je voortaan aantonen dat je genoeg producten in overweging nam als je een aanbeveling doet. Er mag dus geen belangenconflict zijn: je moet aanbieden wat het beste is voor de cliënt, en niet waar je als bank het meeste aan verdient.
De verwachting was dat door deze regelgeving meer banken een open architectuur zouden hanteren in plaats van zich te beperken tot een select aantal huisfondsen. Tot nu toe zien we daar in België weinig van. Wij vinden dit spijtig. Mogelijks heeft dit te maken met de noodzakelijke investeringen die de meesten tot nu toe niet hebben willen doen. Zelf heeft Deutsche Bank algoritmes ontwikkeld om nog beter uit te maken welke van onze 1800 fondsen het best aan de behoeften van onze cliënten voldoen, in termen van prestatie en kosten.
Meer traceerbaarheid?
MiFID 2 legt ten slotte op dat de bank documentatie moet aanhouden. Die dient om later te kunnen bewijzen dat ze al van bij de aanbeveling van een product transparant en in het belang van de cliënt handelde. Vergelijk het met een doktersdossier: je moet bijhouden wat je de cliënt vertelde en waarom. Telefoongesprekken waarbij orders worden doorgegeven, moeten worden opgenomen, discussies over een beleggingsproduct, zelfs als ze niet hebben geleid tot een transactie, moeten worden gedocumenteerd. Op die manier moet je als bank kunnen bewijzen dat je je werk deed.